نیما نگاه شاعر را متوجه زبان و زمان خود کرد

فریبا یوسفی در گفت‌و‌گو با خبرنگار صداوسیما، درباره جایگاه نیما یوشیج گفت: هر کسی در هر زبانی شعر‌های نیما را بخواند، خیلی زود درمی‌یابد که رستگاری هنری در این است که شاعر به زبان خودش صحبت کند.

 

او با تأکید بر اینکه مهم‌ترین تحول نیما در زبان شعر بود نه در قالب آن، افزود: اگرچه قالب تازه نیمایی بیش از همه به چشم آمده است، اما نیما در اصل شاعر را متوجه زبان و زمان خود کرد. او به شاعر آموخت از ذهنیت صرف به سمت عینیت حرکت کند و از زاویه دیدی تازه به رویداد‌ها بنگرد؛ در نتیجه، شعر به اثری زنده و پویا تبدیل شد.

 

یوسفی ادامه داد: نیما باعث شد شاعر از چارچوب‌های کهن رها شود و دریافت‌های انسان معاصر را از زمانه خود، در شعر بازتاب دهد. هرچند در آغاز، پذیرش این دگرگونی برای علاقه‌مندان به قالب‌های سنتی دشوار بود، اما به مرور زمان، این تحول به ضرورتی برای شعر معاصر بدل شد.

 

این شاعر با اشاره به تأثیر نیما بر جریان‌های بعدی شعر فارسی گفت: شاعرانی، چون اخوان ثالث، سهراب سپهری و فروغ فرخزاد در ادامهٔ مسیر نیما، شعر فارسی را به اوج تازه‌ای رساندند. حتی در غزل نیز می‌توان بازتاب این تحول زبانی را دید.

 

یوسفی در پایان افزود: اگر نیما امروز زنده بود و ثمره تحول خود را می‌دید، بی‌تردید خوشحال می‌شد. او در خلوت خود به روشنی می‌دانست که زمان می‌برد تا این دگرگونی در جان شعر فارسی بنشیند و جایگزین کهنگی‌های گذشته شود.