پخش زنده
امروز: -
سناریوهای پیش روی امریکا در عراق
راهپیمایی میلیونی مردم عراق علیه حضور نظامیان اشغالگر امریکایی در کشورشان, امریکا را با دو گزینه خروج مسالمت آمیز یا رویارویی نظامی با مردم عراق روبرو کرده است.
میلیون ها عراقی روز جمعه در بغداد و دیگر استان های جنوبی و شمالی عراق همچون نینوا و کرکوک با برگزاری راهپیمایی, خواستار خروج فوری نظامیان اشغالگر امریکایی از عراق شدند. این راهپیمایی به درخواست مقتدی صدر رهبر جریان صدری ها و حمایت سایر گروهها و احزاب سیاسی از این درخواست برگزار شد.
پیش از این دولت عراق موضوع پایان دادن به حضور نظامیان امریکایی در عراق را در پارلمان این کشور مطرح کرد و بدون هیچ رای مخالفی نمایندگان پارلمان مصوبه ای را تصویب کردند که بر اساس آن از دولت می خواست هر چه سریعتر در خصوص اخراج نظامیان اشغالگر امریکایی اقدام کند.
در واقع پس از اینکه پارلمان عراق به عنوان قدرتمندترین نهاد سیاسی در عراق رای به اخراج نظامیان امریکایی از این کشور داد دیگر حرف وحدیث و بهانه ای برای نظامیان اشغالگر برای ماندن در عراق باقی نگذاشت اما با این حال راهپیمایی روز جمعه به معنای همه پرسی مجددی بود که بر رای پارلمان ودرخواست دولت صحه گذاشت.
این راهپیمایی از این جهت ارزش داشت که امریکا به بهانه هایی چون الزام آور نبودن مصوبه پارلمان با این ادعا که دولت عبدالمهدی استعفا داده است متوسل می شد و از سویی با اهانت به پارلمان عراق مدعی بود که صدای ایران از پارلمان این کشور شنیده می شود.
اکنون باید دید که امریکا که مدعی حمایت از دموکراسی است به خواست ملت عراق گردن می نهد و نیروهایش را از این کشور خارج می کند یا با سناریوهای مختلف سعی می کند به حضور خود در این کشور استمرار ببخشد.
امریکا مدعی است که به دلیل نگرانی از بازگشت مجدد داعش باید نیروهایش در عراق باقی بمانند. اما این ادعا در حالی است که در صحنه میدانی جنگ با داعش, این نیروهای مردمی و ارتش عراق بودند که این گروه تروریستی را تا مرز نابودی رساندند و آن هم در حالیکه گزارش هایی از کمک های تسلیحاتی امریکا به داعش منتشر شد و حتی ارتش امریکا در بسیاری از موارد با بمباران مواضع نیروهای عراقی در جبهه هایی که داعش در محاصره بود زمینه فرار اعضای این گروه را فراهم کرد.
نحوه برخورد امریکا با داعش مشخص می کرد که کاخ سفید به هیچوجه قصد ندارد این گروه از بین برود چرا که از طریق این گروه می توانست به طرح های خود در منطقه دست یابد. این طرح ها را می توان از مواضع
'لئون پانه تا' وزير دفاع سابق آمريكا در سال 2014 برداشت کرد که گفته بود جنگ با 'داعش' دامنه اي 30 ساله خواهد داشت و این موضع گیری دقیقا یادآور جنگ های 30 ساله مذهبی در قرن 17 برای تسلط بر اروپا بود که با معاهده وسفالی پایان یافت.
در عمل هم ادامه گسترش حوزه جغرافیایی داعش در سوریه و نقشه های این گروه تروریستی برای گسترش حوزه حکومت خود تا آسیای میانه مشخص کرد که پیدایش داعش پروژه ای امریکایی برای تسلط امریکا در منطقه از طریق تحمیل سایکس پیکوی جدید بر اساس ویژگی های قومی و مذهبی وتضعیف رقبای منطقه ای و بین المللی چون روسیه وچین بوده است.
خودداری امریکا از تحویل جنگنده های اف 16 خریداری شده عراق به ارتش این کشور آن هم در حالیکه اربیل و بغداد در معرض سقوط به داست داعش قرار گرفته بودند بیانگر این واقعیت است که امریکا به هیچوجه در پی از بین رفتن این گروه تروریستی نبوده است و اگر کمک های ایران در آن مقطع تاریخی در سازماندهی, آموزش و تسلیح حشدالشعبی نبود اکنون باید شاهد تجزیه عراق, سوریه و بسیاری از کشرهای دیگر در منطقه و استیلای امریکا بر منابع این کشورها بودیم.
بی دلیل نیست که امریکا حشدالشعبی را که به فتوای مرجیعت به وجود آمد در صدر اهداف خود قرار داد و همچنان با کمک متحدان سعودی و صهیونیستی خود این گروه را آماج حملات سیاسی؛ تروریستی و رسانه های وابسته به خود قرار داده است.
در هر حال اکنون مردم عراق موضع خود را به روشنی از طریق مسالمت آمیز به امریکا اعلام کرده اند و پس از آن خود مختارند که به گزینه مقاومت مسلحانه در برابر اشغالگران امریکایی متوسل شوند اما امریکا ممکن است برای ادامه بقای خود در عراق به چند سناریو متوسل شود:
سناریوی اول: انتقال تروریست ها به داخل عراق و اجرای اقدامات تروریستی برای ناتوان نشان دادن ارتش و نیروهای عراقی
سناریوی دوم: انتقال نیروهای خود به مناطق کردنشین که این گزینه به سه علت با شکست روبرو خواهدشد,
نخست تاکید مردم عراق بر حفظ یکپارچگی این کشور و دوم این منطقه فاقد ویژگی های سیاسی, حاکمیتی , اقتصادی و شرایط سرزمینی از جمله دسترسی داشتن به آبهای آزاد است سوم اینکه هیچ یک از کشورهای منطقه اجازه نخواهند داد که تجزیه عراق اتفاق بیفتد.
سناریوی سوم: رویارویی با مردم عراق که دستاوردی برای امریکا نخواهد داشت چنانچه پیش از این هم با از دست دادن هزاران کشته و زخمی مجبور شدند عراق را ترک کنند.
سناریوی چهارم: وقت کشی و تلاش برای نفوذ سیاسی در دولت و پارلمان آتی عراق که این سناریو نیز با توجه به اینکه خواست همه عراقی ها تاکید بر استقلال سیاسی و حفظ حاکمیت خود است بعید است به نتیجه برسد.
پیش از این دولت عراق موضوع پایان دادن به حضور نظامیان امریکایی در عراق را در پارلمان این کشور مطرح کرد و بدون هیچ رای مخالفی نمایندگان پارلمان مصوبه ای را تصویب کردند که بر اساس آن از دولت می خواست هر چه سریعتر در خصوص اخراج نظامیان اشغالگر امریکایی اقدام کند.
در واقع پس از اینکه پارلمان عراق به عنوان قدرتمندترین نهاد سیاسی در عراق رای به اخراج نظامیان امریکایی از این کشور داد دیگر حرف وحدیث و بهانه ای برای نظامیان اشغالگر برای ماندن در عراق باقی نگذاشت اما با این حال راهپیمایی روز جمعه به معنای همه پرسی مجددی بود که بر رای پارلمان ودرخواست دولت صحه گذاشت.
این راهپیمایی از این جهت ارزش داشت که امریکا به بهانه هایی چون الزام آور نبودن مصوبه پارلمان با این ادعا که دولت عبدالمهدی استعفا داده است متوسل می شد و از سویی با اهانت به پارلمان عراق مدعی بود که صدای ایران از پارلمان این کشور شنیده می شود.
اکنون باید دید که امریکا که مدعی حمایت از دموکراسی است به خواست ملت عراق گردن می نهد و نیروهایش را از این کشور خارج می کند یا با سناریوهای مختلف سعی می کند به حضور خود در این کشور استمرار ببخشد.
امریکا مدعی است که به دلیل نگرانی از بازگشت مجدد داعش باید نیروهایش در عراق باقی بمانند. اما این ادعا در حالی است که در صحنه میدانی جنگ با داعش, این نیروهای مردمی و ارتش عراق بودند که این گروه تروریستی را تا مرز نابودی رساندند و آن هم در حالیکه گزارش هایی از کمک های تسلیحاتی امریکا به داعش منتشر شد و حتی ارتش امریکا در بسیاری از موارد با بمباران مواضع نیروهای عراقی در جبهه هایی که داعش در محاصره بود زمینه فرار اعضای این گروه را فراهم کرد.
نحوه برخورد امریکا با داعش مشخص می کرد که کاخ سفید به هیچوجه قصد ندارد این گروه از بین برود چرا که از طریق این گروه می توانست به طرح های خود در منطقه دست یابد. این طرح ها را می توان از مواضع
'لئون پانه تا' وزير دفاع سابق آمريكا در سال 2014 برداشت کرد که گفته بود جنگ با 'داعش' دامنه اي 30 ساله خواهد داشت و این موضع گیری دقیقا یادآور جنگ های 30 ساله مذهبی در قرن 17 برای تسلط بر اروپا بود که با معاهده وسفالی پایان یافت.
در عمل هم ادامه گسترش حوزه جغرافیایی داعش در سوریه و نقشه های این گروه تروریستی برای گسترش حوزه حکومت خود تا آسیای میانه مشخص کرد که پیدایش داعش پروژه ای امریکایی برای تسلط امریکا در منطقه از طریق تحمیل سایکس پیکوی جدید بر اساس ویژگی های قومی و مذهبی وتضعیف رقبای منطقه ای و بین المللی چون روسیه وچین بوده است.
خودداری امریکا از تحویل جنگنده های اف 16 خریداری شده عراق به ارتش این کشور آن هم در حالیکه اربیل و بغداد در معرض سقوط به داست داعش قرار گرفته بودند بیانگر این واقعیت است که امریکا به هیچوجه در پی از بین رفتن این گروه تروریستی نبوده است و اگر کمک های ایران در آن مقطع تاریخی در سازماندهی, آموزش و تسلیح حشدالشعبی نبود اکنون باید شاهد تجزیه عراق, سوریه و بسیاری از کشرهای دیگر در منطقه و استیلای امریکا بر منابع این کشورها بودیم.
بی دلیل نیست که امریکا حشدالشعبی را که به فتوای مرجیعت به وجود آمد در صدر اهداف خود قرار داد و همچنان با کمک متحدان سعودی و صهیونیستی خود این گروه را آماج حملات سیاسی؛ تروریستی و رسانه های وابسته به خود قرار داده است.
در هر حال اکنون مردم عراق موضع خود را به روشنی از طریق مسالمت آمیز به امریکا اعلام کرده اند و پس از آن خود مختارند که به گزینه مقاومت مسلحانه در برابر اشغالگران امریکایی متوسل شوند اما امریکا ممکن است برای ادامه بقای خود در عراق به چند سناریو متوسل شود:
سناریوی اول: انتقال تروریست ها به داخل عراق و اجرای اقدامات تروریستی برای ناتوان نشان دادن ارتش و نیروهای عراقی
سناریوی دوم: انتقال نیروهای خود به مناطق کردنشین که این گزینه به سه علت با شکست روبرو خواهدشد,
نخست تاکید مردم عراق بر حفظ یکپارچگی این کشور و دوم این منطقه فاقد ویژگی های سیاسی, حاکمیتی , اقتصادی و شرایط سرزمینی از جمله دسترسی داشتن به آبهای آزاد است سوم اینکه هیچ یک از کشورهای منطقه اجازه نخواهند داد که تجزیه عراق اتفاق بیفتد.
سناریوی سوم: رویارویی با مردم عراق که دستاوردی برای امریکا نخواهد داشت چنانچه پیش از این هم با از دست دادن هزاران کشته و زخمی مجبور شدند عراق را ترک کنند.
سناریوی چهارم: وقت کشی و تلاش برای نفوذ سیاسی در دولت و پارلمان آتی عراق که این سناریو نیز با توجه به اینکه خواست همه عراقی ها تاکید بر استقلال سیاسی و حفظ حاکمیت خود است بعید است به نتیجه برسد.
نظر شما