امکان وقوع انتفاضه سوم فلسطینی

­حماس چند روز قبل در دعوت از فلسطینیان به انتفاضه در حالی بیانیه صادر کرد که فضای سرزمین‌های فلسطینی به دلیل اظهارات اخیر ترامپ، فضایی مملو از نا آرامی است. 
جنبش مقاومت اسلامی فلسطین، "حماس"، در پی اقدام دونالد ترامپ در به رسمیت شناختن بیت‌المقدس به عنوان پایتخت اسرائیل، روز پنج‌شنبه شانزدهم آذر، مردم فلسطین را به آغازانتفاضه‌ای جدید علیه اسرائیل فراخواند.
در پی این فراخوان فلسطینیان خشمگین به خیابان‌ها آمدند و با نیرو‌های رژیم اسرائیلی درگیر شدند که در پی این درگیری‌ها، دهها نفر کشته و زخمی شدند. در دهه‌های گذشته، فلسطینیان با هدف پایان بخشیدن به اشغال و تشکیل دولت مستقل فلسطینی دو بار قیام کردند، که به انتفاضه اول و دوم معروف شد.
انتفاضه اول:
این قیام در آذر‌ماه ۱۳۶۶ خورشیدی آغاز شد و پس از شش سال درگیری و تنش در شهریور ۱۳۷۲ با امضای پیمان اسلو، بین حکومت اسرئیل و سازمان آزادی‌بخش فلسطین، پایان یافت.
تحولات سیاسی در صحنه داخلی اسرائیل که منجر به اتخاذ سیاست‌های سخت‌گیرانه‌تر این کشور در ارتباط با فلسطینیان و دیگر همسایه‌های عرب این رژیم شد، زمینه بروز این قیام را فراهم کرد. پس از روی کار آمدن حزب راست‌گرای "لیکود" در سال ۱۳۵۶، دولت اسرائیل اقدامات مرتبط با مصادره زمین‌ها و همچنین ساخت‌وساز شهرک‌های یهودی‌نشین در نوار غزه و کرنه باختری، را شدت بخشید. از سوی دیگر اشغال لبنان توسط ارتش اسرائیل در سال ۱۳۶۱، منجر به افزایش اعتراضات فلسطینیان و سرکوب متقابل اسرائیل شد. علاوه بر آن، فشار‌ها بر سازمان آزادی‌بخش فلسطین افزایش یافت و رژیم صهیونیستی فعالیت این گروه را محدود کرد.
در چنین شرایطی یک جرقه کافی بود تا آتش یک قیام سراسری شعله‌ور شود. در ۱۸ آذرماه ۱۳۶۶، یک خودروی متعلق به ارتش رژیم صهیونیستی دو خودروی شخصی را در اردوگاه پناهندگان جبلیه در غزه زیر گرفت. در اثر این حادثه ۴ کارگر فلسطینی کشته و ده نفر دیگر مصدوم شدند. فلسطینیان، ارتش اسرائیل را متهم کردند که به طور عمد این افراد را کشته است.
این حادثه، آغازگر قیامی شد که طی آن حدود ۲ هزار نفر جان خود را از دست دادند. سهم فلسطینی‌ها از این کشته‌ها سه برابر اسرائیلی‌ها بود.
تاثیر انتفاضه اول بر مقاومت فلسطینی: انتفاضه روح تازه‌ای به سازمان آزادیبخش فلسطین بخشید. این سازمان که پس از اخراج از لبنان، در شرایط سختی به سر می‌برد، در طول انتفاضه و طی مذاکراتی که به پایان این قیام منجر شد، توانست بار دیگر خود را به عنوان یک بازیگر مهم در صحنه فلسطین مطرح کند. همچنین، انتفاضه اول باعث شد که مرکز ثقل جنبش فلسطینی از خارج سرزمین‌های فلسطینی به داخل آن منتقل شود.
از سوی دیگر، و در جریان این قیام، جنبش مقاومت اسلامی فلسطین، "حماس"، خود را به عنوان یکی از نیرو‌های مؤثر در فلسطین معرفی کرد. حماس پس از مدتی کوتاه از آغاز انتفاضه، اعلام موجودیت کرد. حضور حماس که خود را به عنوان جایگزینی برای جنبش آزادیبخش فلسطین معرفی کرد، صبغه‌ای اسلامی-جهادی به جنبش فلسطین داد که تا به امروز ادامه دارد.
انتضافه دوم:
انتفاضه دوم که به "انتفاضه الاقصی" معروف است، در مهرماه سال ۱۳۷۹ خورشیدی آغاز شد.
آریل شارون که در آن زمان رهبر اپوزوسیون در اراضی اشغالی بود، به همراه سربازان رژیم صهیونیستی که از او حمایت می‌کردند، از حرم شریف که مسجدالاقصی را در خود جای داده است، دیدن کرد. درگیری‌ها بین فلسطینیان و نیرو‌های محافظ شارون، منجر به کشته شدن ۷ فلسطینی شد، و اینگونه انتفاضه دوم شروع شد.
انتفاضه الاقصی از انتفاضه اول خونین‌تر بود و منجر به کشته شدن بیش از ۴۳۰۰ نفر شد. باز هم تعداد کشته شده‌های فلسطینی، سه برابر مقتولین رژیم اسرائیلی بود.
درگیری‌ها در سال ۱۳۸۳ فروکش کرد و پس از حدود ۵ سال انتفاضه دوم به پایان رسید. در طول این انتفاضه، حماس توانست جایگاه سیاسی و نظامی خود را در جامعه فلسطین تقویت کند. یک سال پس از فروکش‌کردن انتفاضه، حماس برنده انتخابات فلسطینی شد و پس از مدتی قدرت را در نوار غزه به دست گرفت.
پس از حوادث اخیر در فلسطین اشغالی - بویژه سکوت و تبانی قبلی بعضی از رهبران کشورهای عربی با امریکا و اسرائیل - به نظر می رسد که حکومت خودگردان فلسطینی به حالتی از یاس و ناامیدی رسیده اند وهیچ افقی برای حل مساله فلسطین در پیش روی آنها از طریق سازش وجود ندارد همانطوری که ابومازن نیز ناتوانی خود را با اعلام لغو معاهده اسلو آشکار ساخت. به ویژه اینکه از زمان آغاز مذاکرات موسوم به صلح بین فلسطینی ها و صهیونیست ها، تاکنون نه تنها حتی یک وجب از خاک فلسطین با مذاکره آزاد نشده است بلکه ابومازن نتوانسته است جلوی ساخت یک خانه توسط صهیونیست ها را در سرزمین های اشغالی بگیرد. یأسی که منجر به انفجار در توده های مردمی شده است و این دیدگاه را تقویت کرده است که بازپس گیری سرزمین مقدس فلسطین جز با زور سلاح ممکن نیست.
پس از عکسل العملهای بین المللی و مردمی در بعضی کشورها نسبت به موضوع تغییر پایتخت رژیم صهیونیستی به بیت المقدس بعید نیست که انتفاضه سوم فلسطین آغاز شود، انتفاضه ای که پس از انتفاضه سنگ و انتفاضه الاقصی می بایست آن را انتفاضه بیت المقدس نامید؛ انتفاضه ای که می تواند قطب نمای مقاومت را به سوی فلسطین بچرخاند و توجه کشورهای اسلامی را پس از مشغول شدن به یکدیگر در سال های اخیر، به دشمن اصلی که همان رژیم صهیونیستی و اربابان انهاست جلب کند.

----------------------------
امین نجار