در روزهای شلوغ والیبال مردان، ضعف بانوان در مانیل

بانوان والیبالیست ایران برای نخستین بار در دومین تجربه حضور آسیایی و برون مرزی خود در سال 2009 میلادی توانستند به جمع هشت تیم برتر قاره کهن راه پیدا کنند و تا سال 2016 این جایگاه را برای خود حفظ کردند و آن را از دست ندادند اما به یک باره...

اما امسال شرایط کمی فرق کرد و تیم ایران در 2 بازی نخست خود در مرحله مقدماتی رقابت های قهرمانی آسیا مقابل تیم های چین تایپه و تایلند نتیجه را واگذار کرد و از همان ابتدا مهر عدم صعود خود را به مرحله دوم زد و همین موضوع باعث شد تا کسی شیرینی برد مالدیو را نچشد و بازیکنان در اوج ناباوری بعد از هشت سال هشتمی خود را از دست بدهد.

پیش از اعزام تیم ملی به رقابت های قهرمانی آسیا پیش بینی کسب چنین نتایجی دور از ذهن نبود چرا که تیم هم با قرعه سختی مواجه شده بود و هم مهره های کلیدی ایران از جمله شبنم علیخانی(پاسور)، فرنوش شیخی و زهرا ابراهیمی (دفاع وسط) هر کدام به دلایلی موجه نتوانستند در تیم ملی حضور پیدا کنند و تیم با نفراتی تقریبا جدید راهی آوردگاه آسیا شد.

از دست دادن عنوان هشتمی یک پیامد بد دیگر هم در پی داشت آن هم این که تیم ایران در پنجمین دوره رقابت های AVC CUP که سال آینده برگزار می شود حضور نخواهد داشت و بانوان والیبالیست ایران باید سال 2018 را در سکوت تمرین کنند.

بهتر است؛ مسئولان فدراسیون از همین ابتدای راه و همین سال اولی که عنوان هشتمی را به راحتی از دست دادیم به فکر چاره باشند و با تشکیل جلسات آسیب شناسی به دنبال پیدا کردن علت بروز این افت بیافتند و در ادامه راهکارهای رشد و رفع نقاط ضعف را جستجو کنند، در غیر این صورت والیبال بانوان به قهقرا خواهد رفت و باز هم هدف به همان هدف روزهای نخست یعنی صرف حضور در رقابت های برون مرزی تبدیل می شود.

مسئولان باید بیابند که چرا غیبت چند بازیکن باید تیم را به این وضع تبدیل کند یا اگر به قرعه بدی خوردیم نباید همه نتایج را واگذار کرد و از اسم تیم ها ترسید ...